Gerbrand voelt zich al jaren thuis in de Oosterse Dojo. Door iemands bewegingen waar te nemen, ziet hij welke emoties en blokkades er spelen. Hij spreekt als geen ander de taal van het lichaam.
Om te kunnen praten over je gevoel, zal je eerst moeten leren voelen. Via simpele bewegingsoefeningen ziet Gerbrand feilloos wat er speelt: onzekerheid, (faal)angst, frustratie, opgekropte boosheid, agressie, verdriet. Maar ook liefde, rust, vertrouwen en passie, worden voor hem uit je beweging zichtbaar. Via de oefeningen worden zowel kinderen als volwassenen bewust van onderhuidse emoties. Spelenderwijs gaan ze voelen en hun emoties herkennen. Vervolgens laat Gerbrand ze, via andere bewegingsoefeningen, voelen waar ze hun eigen kracht, vertrouwen en rust vinden.
Zo kun je in je eigen ruimte staan. En als jij in je kracht staat, ontstaat er een wezenlijke verandering, ook om je heen in je omgeving.”
Ik was zeven toen mijn moeder mij per ongeluk in de Dojo zette. Dat was het beste wat ze ooit voor me heeft kunnen doen, gezien het huiselijke geweld thuis. Judo was een manier om energie kwijt te raken. Het gaf me kracht, ontspanning en rust. Ik trainde veel en werd goed Ik wilde de zwarte band halen, naar Japan gaan en werd 3e van Nederland binnen mijn leeftijdscatagorie. Daarna lag onze focus op de wereldkampioenschappen. Een zware knieblessure op mijn negentiende veranderde echter alles. Ik had een ander pad te lopen.
Uiteindelijk ben ik Tai Chi en Bujinkan Nin-Jutsu gaan trainen. Continu was ik nieuwsgierig naar de subtiele bewegingen van mensen. Ik wilde altijd naar de bron. Hoe ziet het er daar uit? Mijn Tai chi meester was een bijzonder persoon en op al mijn reizen naar Japan heb ik getraind met diverse Martial Arts meesters. Maar mijn manier van waarnemen toont me al snel achterliggende gedachten en pijnpunten, dus ook van mijn meesters. In 1996 haalde ik de beruchte of befaamde Saki test. Een keerpunt in mijn leven. Door het inzicht en ervaring die dag vielen alle zekerheden in 1 seconde weg. Daarna had ik in mijn verdere ontwikkeling binnen Martial Arts een duidelijke vraag en focus; ‘Als ik in 3 seconde iemand knock out kan slaan, kan ik dan ook in 3 seconde iemand helen?’
Ik zocht naar een meester die inzicht kon geven. Maar ondanks alle wijsheden kwam ik steeds weer terug bij mezelf als antwoord. Ik was degene die contact had te maken met m’n eigen bron door naar binnen te gaan en te voelen. Ondertussen opende ik mijn Dojo in 1996 waar ik groepslessen tai chi, bujinkan nin-jutsu gaf. Daar ontmoette ik mijn vrouw en inspiratiebron Rita. Samen hebben we in 2005 trainingscentrum Nuova Strada opgericht. Met als doel om mensen te ondersteunen bij het hervinden van hun kracht, zodat ze de weg terug kunnen vinden naar hun authentieke bron.
In mijn 23 jaar ervaring in het onderwijs, had ik ongelofelijk veel gezien rondom de problematieken die spelen. Ik zag bij jongensgedrag de pijnpunten, onmacht en boosheid. En ik zag dat er binnen het onderwijs geen ruimte is ingebouwd voor hen om daarin gezien te worden. Zodoende heb ik mij in eerste instantie toegespitst op hen. Er miste in de jaren ‘80 en ‘90 onderzoek naar de vraag ‘Hoe gaan we met het huidige jongensgedrag om?’ Terwijl dat een steeds grotere problematiek vormde in de maatschappij. En dat wordt er vooralsnog niet beter op.
Een helend programma voor zowel jongens, meisjes, ouders en volwassenen. Bij mij is het belangrijk dat ouders betrokken worden, zij vormen onderdeel van de basis. Mensen komen landelijk naar mijn Dojo voor de 1-op-1 coaching. Ook degenen die het meest moeilijk in beweging te krijgen waren, hebben nieuwe stappen kunnen zetten.
“Coaching gaat vaak over praten. Maar veel kinderen en volwassenen hebben moeite met voelen, en praten over hun gevoel. Voelen doe je met je lichaam. Daarom gebruik ik het lichaam als insteek om kinderen en volwassenen bewuster te maken van hun gevoel en kracht.”